Falco (2016)

Jazzism
“Op zijn eerste echte solo-cd kreeg Egbert Derix nog bijstand van onder meer Marrilion zangers Steve Hogarth en Fish en saxofonist John Helliwell (Supertramp). Het instrumentale Falco is daarentegen louter pianospel zonder verdere opsmuk. Uitgangspunt is de Oostenrijkse popartiest Falco, maar afgezien van een ingetogen versie van Rock Me Amadeus is dit dubbelalbum een auditieve stream of consciousness die het collectief onderbewustzijn kietelt. Derix, onder meer bekend van het Searing Quartet en zijn werk met Iain Matthews, leidt ons via soms Keith Jarrett-achtige improvisaties door een vijfentwintigtal stukken met tot de verbeelding sprekende titels als Magda Sehlig (een personage uit zijn verhalenbundel de Muze brengt mij), Lied Van De Twee Bomen (geïnspireerd op een gedicht van Frans Budé) of Glenndorado (Een eerbetoon aan zijn in 2005 verongelukte vriend en collega-pianist Glenn Corneille). Na beluistering heb je het idee alsof je uit een droom ontwaakt. Een zinnenprikkelende ervaring”.Jazzism, Marcel Haerkens

Vpro Vrije Geluiden
http://www.vpro.nl/vrije-geluiden/lees/tips/nieuwe-releases/2016/week44.html
Music Maker
“Pianist Egbert Derix komt sinds het begin van deze eeuw regelmatig met verrassende projecten. Zo maakte hij een plaat met stukken van Marillion en een mooi project met het Britse folkrock-icoon Iain Matthews, die toevallig in hetzelfde Limburgse Horst woont als Egbert. En nu is er dan Falco, een dubbel-album met piano in de hoofdrol en als thema het leven en werk van de gelijknamige Oostenrijkse muzikant die op veertigjarige leeftijd omkwam in het verkeer. Falco’s grootste hit ‘Rock me Amadeus’ ontbreekt dan ook niet, hoewel ik het pas herkende nadat ik de titel zag. Omdat piano het enige instrument is blijft dit album een éénheid. Het mooie ingetogen spel maakt diepe indruk. De sfeer doet mij regelmatig denken aan een van de meest legendarische pianoplaten: The Köln Concert van Keith Jarrett. Een groter compliment is wat mij betreft – nauwelijks denkbaar.” Bram de Visser, Musicmaker

Written in Music
http://www.writteninmusic.com/pop/egbert-derix-falco/

ZEF magazine
http://www.zefmagazine.nl/album/egbert-derix-falco-album/

NPO Soul & Jazz
http://www.nposoulenjazz.nl/colive/uitzending/389412

Pianowereld
Dichter onder de jazzpianisten
“Egbert Derix is een dichter onder de (jazz)pianisten. Een productief en creatief componist die risico durft te nemen. Dat bewijst hij met zijn nieuwe album, bestaande uit twee cd’s, getiteld Falco I en II. Een soloproject! Egbert Derix biedt de cd- bezitters een huiskamerconcert aan. En deze Falco is verrassend! Het lijkt er in het openingsnummer Domani even op dat Derix zich in de schaduw van Erik Satie wil ophouden. Net als je denkt: ‘Dat kan toch niet waar zijn?’ trekt de Limburger een ander register open. De pianist is als een valk die zich op een prooi stort. Het Lied van de twee bomen is een walsje. The space between my thoughts klinkt alsof Einaudi de melodie heeft aangeleverd. Journey for two lijkt even door Keith Jarrett geïnspireerd. Op A path verbeeld je je op een zoektocht, geleid door het stevige touché van Derix. Er is jazz en er zijn meditatieve stukken.
Egbert Derix is een geweldige, eigentijdse pianist en improviserend componist. Muziek behoeft geen woorden, maar Derix legt het in het begeleidende cd-boekje toch even uit. Van die valk die getemd wordt door de mens en afgericht op zijn prooi jaagt.
Echter de inspiratie voor het eerste soloalbum van de pianist is niet de vogel. Dat is namelijk vooral de Oostenrijkse muzikant en dichter Hans Hölzel (1957-1998) die zich roem verwierf als Falco. Een man ook die zich van verschillende talen bediende in zijn gedichten. Dat doet Derix eveneens in de titels van zijn composities als A letter to Paul Bley, Eine tolle Sache, J’entend ton coeur en De draaglijke lichtheid.”
Klaas Koopman, Pianowereld oktober 2016

Zef magazine interview
http://www.zefmagazine.nl/2016/12/reizen-en-ontmoeten-op-het-kompas-van-muziek/

Eindhovens Dagblad
http://www.ed.nl/muziek/recensie-pianist-egbert-derix-levert-imposant-album-af~a43061c9c/

Heaven
“Wie net als ik Falco alleen kent van zijn mede door de broers Bolland geschreven hits Rock me Amadeus en Jeanny en hem om dezelfde reden altijd links heeft laten liggen, zal waarschijnlijk verbaasd zijn dat de Limburgse toetsenist Egbert Derix zijn eerste cd met solo pianostukken naar deze Oostenrijkse popheld noemt en aan hem opdraagt. Blijkens het boekje bij deze dubbel-cd valt heel wat meer te vertellen over de als Hans Hölzel geboren zanger, muzikant en dichter. En het wordt een stuk logischer dat hij als rolmodel diende. Derix kennen we tot nu toe vooral van zijn jazzcombo Searing Quartet en zijn fraaie duo-albums met singer-songwriter Iain Matthews. Nu gaat hij met de billen bloot op een lang soloalbum, waar hij in 26 langere en kortere composities (in lengte variërend van twee tot tien minuten) de aandacht van de luisteraar moet zien vast te houden met alleen pianospel. Hij slaagt er wonderwel in, zelfs in een genre dat de laatste jaren zowel veel oude meesters als nieuwe talenten heeft geworpen. Derix toont zich een meesterlijke pianist met een bijzonder mooie aanslag en een voortreffelijk componist wiens stukken bijna altijd lyrisch, meeslepend en memorabel zijn. Van de eerste tot de laatste minuut houdt hij moeiteloos de aandacht van de luisteraar vast en toch nooit ontoegankelijk of afgezaagd. Derix kan zich pianistisch en compositorisch meten met illustere collega’s als Nils Frahm, Duston O’Hallocan en Jóhann Jóhannson.” Heaven oktober 2016, Pieter Wijnstekers

Nederlands Dagblad
Sprankelend bewijs dat toeval niet bestaat

“De verstilde pianoklanken van Egbert Derix vormen een muzikaal residu; dit dubbelalbum is het resultaat van twintig jaar schuren, slijpen en schaven. Falco is het sprankelende bewijs dat toeval niet bestaat.”
De Limburgse pianist en componist Egbert Derix (1969) heeft een dubbelalbum opgedragen aan Falco. Deze Oostenrijkse zanger die bekend werd met hits als ‘Der Kommissar’ en ‘Jeanny’ kwam in 1998 op veertigjarige leeftijd om het leven bij een verkeersongeval.
Falco maakte zowel met zijn teksten als met zijn muziek indruk op de jonge Egbert Derix. Twintig jaar later heeft deze bewondering een concrete vorm aangenomen.
In de loop van die periode verzamelde Egbert Derix uitgeschreven pianostukken, improvisaties, solo-uitvoeringen van eerder opgenomen stukken en een bewerking van Falco-klassieker ‘Rock Me Amadeus’. De pianist startte een crowdfunding-actie en presenteert nu zijn zorgvuldig vormgegeven meesterwerk Falco.
Het getuigt van lef dat Derix maar liefst twee cd’s volspeelde, maar zijn muziek verveelt geen moment. Derix combineert klassieke invloeden van Satie met solopianojazz en het betere luisterlied. Falco is dus slechts een kapstok voor twee uur subtiel gespeelde instrumentale muziek.
ongebruikelijk
Het is niet de eerste keer dat Egbert Derix zich laat inspireren door een ongebruikelijk muzikaal voorbeeld. Zijn vorige album Paintings in Minor Lila was een eerbetoon aan de muziek van Marillion. Deze Britse popgroep heeft nog altijd een kleine maar trouwe aanhang die zichzelf omschrijft als The Family.
In het voorwoord van de vorig jaar verschenen verhalenbundel van Egbert Derix beschrijft zijn broer Govert hoe hun vader hun voorhield: ‘Denk aan je pr!’ Maar Egbert Derix steekt zijn energie liever in het vervolmaken van muziek en het schrijven van mooie, vaak ontroerende verhalen.
Gelukkig wordt die eigenzinnigheid regelmatig beloond. Hij componeerde muziek voor het lied ‘Zomaar Onverwacht’ van de Limburgse troubadour Gerard van Maasakkers. Derix bleek de juiste toon getroffen te hebben bij diens weemoedige tekst; het lied werd bekroond met de Annie M.G. Schmidt-prijs als het mooiste Nederlandse theaterlied van 2012.
troost
In zijn verhalenbundel De Muze brengt mij laat Derix zich op een prettige manier in zijn ziel kijken. Bij alles wat hij meemaakt – ook de verdrietige dingen – blijft de pianist zijn ogen en oren gericht houden op de troost die te vinden is in muziek, literatuur en beeldende kunst. Derix betrekt zijn lezers bij bijzondere gebeurtenissen; een toevallige ontmoeting met Keith Jarrett voor Rembrandts portret van Hendrickje Stoffels in het Metropolitan Museum in New York; het contact met een Facebook-vriend die schrijft over diens op sterven liggende vader, waarbij het bij nader inzien om Neil Armstrong, de eerste man op de maan, blijkt te gaan. ‘Toeval is Gods manier om anoniem te blijven’, noteert Derix.
telepathisch
In het hoofdstukje ‘So Logical’ beschrijft Derix de impact die de staccato gespeelde c-mineur akkoorden op het Wurlitzer-keyboard van Supertramp op hem hadden. Iedere muzikant herkent het gevoel van zo’n eerste muzikale openbaring, maar slechts weinigen geven er zulke mooie woorden aan als Egbert Derix. Het verhaal stopt niet bij Breakfast in America en ‘The Logical Song’. De wegen van John Helliwell en Egbert Derix kruisen zich namelijk op wonderbaarlijke wijze als de Supertramp-saxofonist een album bestelt via Derix’ website. Een nieuw contact is geboren en de twee muzikanten die elkaars werk bewonderen, verzorgen enkele goedbezochte duo-concerten.
Egbert Derix nam in 2013 een album op met singer-songwriter Iain Matthews voor het grote Verve-label. De samenwerking tussen de voormalig Fairport Convention-vocalist, die in Limburg is neergestreken, verliep bijna telepathisch. In The Now kenmerkt zich door bescheidenheid en bedachtzame berusting. ‘We’re just pebbles in the road’, zingt Matthews: we zijn onderdeel van een groter geheel. De muziek van een van de mooiste nummers van dat album, ‘Gone Is Gone’, aangrijpend in zijn eenvoud, staat als ‘Ludi’s Lineage’ op Falco. De verstilde pianoklanken van Egbert Derix vormen een muzikaal residu; dit dubbelalbum is het resultaat van twintig jaar schuren, slijpen en schaven. Falco is het sprankelende bewijs dat toeval niet bestaat.” Johan Bakker
Dagblad De Limburger
“Voor zijn plaat Paintings in minor lila liet pianist Egbert Derix zich vier jaar geleden inspireren door het toch weinig jazzy oeuvre van de popgroep Marillion. Zijn eerste soloalbum, een dubbelaar, heeft hij –nog opmerkelijker– genoemd naar de artiest Falco. Het titelnummer is een eerbetoon aan de Oostenrijker en er staat een interpretatie van Rock me Amadeus op. Derix durft schaamteloos te bewonderen. Hij maakt op zijn plaat ook hoofdknikken naar Erik Satie, Paul Bley, zijn pianodocent Irv Rochlin, zijn verongelukte studiegenoot Glenn Corneille en zijn overleden vader (wiens gedichten hij van muziek voorzag. Derix speelt eveneens schaamteloos. Opener Domani (genoemd naar het Venlose podium?) roept meteen associaties op met het intiemste en kwetsbaarste werk van Bill Evans. Derix keert zich ook daarna binnenstebuiten. De pianist geeft op zondagmiddag 23 oktober een soloconcert in Cambrinus in Horst.”
Paul van der Steen
Jazz bulletin Nederlands Jazzarchief:
‘Falco is een solo-cd van pianist Egbert Derix, die onder meer in het Searing Quartet speelt. Falco was de artiestennaam van de Oostenrijkse popmuzikant Hans Hölzl (1957-1998) , die in de jaren tachtig beroemd werd met hits als ‘Der Kommissar’ en ‘Rock me Amadeus’. De jonge Egbert Derix groeide ermee op en door de jaren heen bleven de muziek en vooral ook de teksten van Falco hem boeien. Die teksten deden ook Derix’ interesse in de poëzie van zijn vader herleven. Deze persoonlijke zaken heeft Derix vertaald in solo’s voor piano op deze dubbel-cd. De meeste composities zijn van de hand van Derix zelf: overwegend rustige stukken, vaak met een melancholische ondertoon. ‘ Jazz bulletin, NJA, februari 2017

Abe Perlstein
“Egbert Derix’s new 2-CD set, “Falco”, affords a Zen-like antidote to our often stressful world. Fluid phrasings, gentle conviction, and superb recordings make these series of lush piano improvisations ideal for meditation, yoga, taking stock of one’s thoughts, and oddly enough provide a calming presence when stuck in heavy traffic.”
Abe Perlstein, Host, Tuesday Lunch, KEBF-FM, 87.3 The Rock, Estero Bay Community Radio, Morro Bay, California
Maurice Hoevenaars
“Met smaakvol, licht en verfijnd spel, met composities die alle een eigen verhaal vertellen, die afwisselend bewegen van jazz naar klassieke invloeden, via bijna verbeelde soundtracks naar aanzetten voor progressieve rock of dwars door dat alles heen, neemt Egbert je over het hele album bij de hand en geeft hij je een muzikale inkijk in wat hem omringt. Dit is een mooi album om als eerste kennismaking met Egbert te ervaren, als je hem wel al kent, is dit een fraaie staalkaart van de variëteit die de piano aan muziek in zich heeft. Als je jezelf los kunt maken van de muziek waar je je doorgaans op richt en je bent in voor een ontdekking, laat dan deze kleurrijke toonzetting van zwart en wit je oren maar eens strelen. Misschien is het voor jou dan ook aanleiding eens wat dieper te duiken in het al rijke oeuvre van de sympathieke Limburgse pianist.”
Remco Takken
“Mooie dubbel-cd met louter solomuziek van de Limburgse pianist Egbert Derix . Op dit album komen enkele van zijn stijlfiguren mooi samen: licht gedragen popstructuren wisselen smaakvol af met Satie-achtige verstilling. Daarbij de kanttekening dat het componist Erik Satie zelf nooit is gelukt om zo jazzy en lyrisch te schrijven.”

Written in Music concertrecensie
http://www.writteninmusic.com/jazz/klasse-solo-concert-egbert-derix/