“De Limburgse pianist-componist Egbert Derix en streekgenoot en bariton Sef Thissen delen een liefde voor het negentiende-eeuwse Duitse lied. Deze periode was de inspiratiebron voor de liederencyclus Wandern die Derix schreef en die begon als een zoektocht naar de dichterlijke en gevoelige kant van zijn in 2009 overleden vader, de journalist Jan Derix. Egbert vertaalde de gedichten over leven en liefde die zijn vader in de jaren vijftig schreef naar het Duits en smeedde ze tot de liederencyclus Wandern. Het zijn beknopte liederen in de traditie van Beethovens An die ferne Geliebte en Schuberts Winterreise, soms zeer schubertiaans, zoals het begin van Ich wünsche dir, immer goed gecomponeerd en gevoelig neergezet. De liveopname in de Kleine Zaal van het Concertgebouw voegt nog een stukje extra intimiteit toe.” Klassieke Zaken

“Vandaag Wandern beluisterd.
Ik wilde het even tussendoor doen.
Even tussendoor… malloot die ik ben!

Op z’n laatst tijdens het interludium van Sag es bitte leise – als tranen ongemerkt mijn ooghoeken zijn binnengegleden; ja, geloof het of niet – weet ik dat ik tot de laatste noot mijn ontdekkingstocht door dit fascinerende klanklandschap zal volbrengen. Dat de hond zich maar zelf uitlaat…
Ik ben geëmotioneerd, zou willen dat Mariëtte er was; kostbare momenten wil je delen met je lief. Weemoed overvalt me. Het voelt warm, gek genoeg. Zelden heeft het besef van het vergankelijke, van het onontkoombare, me zo rustig gemaakt.

Ich weiss nicht, was mit mir geschah.

Zou het aan de oprechtheid hebben gelegen waarmee jullie zingen en spelen? Aan de schrijnende diepgang? Aan de improvisaties van soms Jarrett-iaanse allure?
Aan de overtuigingskracht waarmee jullie deze hoogmis van eclecticisme vieren? (nooit geweten dat de afstand tussen een Schubertiade in een Weens Patriciërshuis en een Berlijnse nachtclub in het interbellum zo klein kan zijn…).

Toen in het voorlaatste lied Der Leiermann achter mijn gesloten ogen opdoemde uit de misflarden, dacht ik het te weten.

Maar toen ik ze opendeed, was de gedachte weer verdwenen…

Dank in elk geval voor dit godsgeschenk!”

Jos Frusch
Directeur Openluchttheater Valkenburg

“Een prachtig vormgegeven nieuw album. Pianist en componist Egbert Derix schuift muzikaal gezien van pop via jazz voorzichtig in de richting van de klassieke muziek. Tijdens een benefietconcert voor vluchtelingen ontmoette Egbert Derix bariton Sef Thissen. Derix realiseerde zich die avond een muzikale partner te hebben gevonden voor het uitvoeren van deze breekbare, beschouwende poëzie. Het gebruik van de Duitse taal, dé taal van de klassieke liedkunst, geeft de teksten een universeel karakter. De gedichten beschrijven het rondreizen als een vreemdeling op aarde op een metafysisch niveau en Derix’ muziek geeft de liederen een tijdloos karakter.” Johan Bakker, Nederlands Dagblad

________________________________________________________________________________

EEN NIEUWE LIEDERENCYCLUS
Twee eeuwen na Beethovens ‘an die ferne Geliebte’ schreef de Limburgse pianist Egbert Derix ‘Wandern’.Egbert Derix is jazzpianist en veel meer, want ook een bepaald soort popmuziek schuwt hij niet. Maar hij is eveneens dichter. Een ondernemend, creatief musicus die zich in het spoor van Beethoven en Schubert (‘Winterreise’) waagt. Maar hij realiseerde zich dat blijkbaar niet. Het eerste lied begint wellicht om die reden met ‘Ich weiß nicht wohin die Zeit mich führt. Ich weiß nicht was dieser Weg mir bringt.’ De luisteraar naar de cd ‘Wandern’ beseft dat al gauw. Dit is zo’n grootse, meesterlijke compositie. En zo perfect uitgevoerd door Derix en de bariton Sef Thissen! Even perfect opgenomen in het Amsterdamse Concertgebouw. Natuurlijk is de taal Duits, maar het zijn oorspronkelijk Nederlandse gedichten van Derix zelf en zijn vader Jan Derix (1936-2009) , journalist bij het Dagblad voor Noord Limburg,die tijdens nachtdiensten gedichten schreef. Gedichten die zoon Egbert vertaalde. En waarvoor hij muziek componeerde van vaak grote schoonheid en vol melodie. Het lied ‘Enfants du Ciel’ blijft in je rondzingen. Derix is de klassieke muziek toegedaan maar zijn palet is veel breder. Wie luistert hoort soms een stukje blues, een aantal maten latin en eigentijdse pop in de improvisaties. En dan is er ook nog de voortreffelijke Sef Thissen, die deze liederencyclus hartverwarmend woord geeft. Kortom een topproductie voor een brede schare muziekminnaars, wier muzikale grenzen hier worden verruimd. Zelfs de ‘verpakking’ van de cd is strelend door de vormgeving en informatie: een essay van broer Govert Derix, toelichtingen van de pianist en zanger , plus alle teksten in twee talen!

KLAAS KOOPMAN , DE NIEUWE MUZE/PIANOWERELD
januari 2018